Horizontale Grondrechten en het Sociaal Contract
De vraag of horizontale grondrechten gebaseerd zijn op het sociaal contract raakt inderdaad aan juridische concepten en theorieën, dus ik zal deze vraag vanuit een juridisch perspectief beantwoorden.
Horizontale Grondrechten
Horizontale grondrechten verwijzen naar de toepassing van grondrechten in de relaties tussen burgers onderling, in tegenstelling tot de verticale werking, die betrekking heeft op de relatie tussen de staat en de burger. In veel rechtsstelsels wordt de directe of indirecte werking van grondrechten in privaatrechtelijke verhoudingen erkend.
Het Sociaal Contract
Het sociaal contract is een filosofisch concept dat vooral wordt geassocieerd met denkers als Thomas Hobbes, John Locke en Jean-Jacques Rousseau. Het idee is dat individuen bepaalde vrijheden opgeven ten gunste van een georganiseerde samenleving waarin hun rechten worden beschermd door de staat.
Verband Tussen Horizontale Grondrechten en het Sociaal Contract
- Theoretische Basis: Het sociaal contract biedt een theoretische basis voor de legitimiteit van wetten en rechten binnen een samenleving, inclusief de bescherming van individuele rechten in horizontale relaties.
- Legitimiteit van Rechtsregels: Het sociaal contract kan dienen als een basis voor de legitimiteit van rechtsregels die de horizontale werking van grondrechten ondersteunen, door te stellen dat burgers impliciet akkoord zijn gegaan met de regels die hun onderlinge relaties reguleren.
- Juridische Implementatie: In de praktijk worden horizontale grondrechten vaak geïmplementeerd via specifieke wetgeving en jurisprudentie, die los kunnen staan van de filosofische basis van het sociaal contract, maar die wel in lijn kunnen zijn met de principes ervan.
Dus, hoewel horizontale grondrechten niet direct “gebaseerd” zijn op het sociaal contract, kan het sociaal contract wel dienen als een onderliggend theoretisch kader dat de werking en legitimiteit van deze rechten helpt verklaren binnen een juridisch systeem.
