Feiten en voorwaarden in een vaststellingsovereenkomst
Een vaststellingsovereenkomst is een juridisch document waarin partijen afspraken maken om een geschil te beëindigen of te voorkomen. Bij het opstellen van een vaststellingsovereenkomst is het belangrijk onderscheid te maken tussen de ‘feiten’ en de ‘voorwaarden’ die in de overeenkomst worden opgenomen. Hieronder wordt uitgelegd wat deze termen inhouden en hoe ze zich onderscheiden:
Feiten
- Definitie: Feiten in een vaststellingsovereenkomst verwijzen naar de objectieve en verifieerbare gebeurtenissen of omstandigheden die aan de basis liggen van het geschil of de kwestie die wordt opgelost.
- Functie: Feiten dienen als de basis waarop de overeenkomst wordt gebouwd. Ze helpen de context en achtergrond van de situatie te verduidelijken.
- Voorbeeld: “Partijen zijn het erover eens dat er op 15 maart 2023 een incident plaatsvond op de werkplek.”
Voorwaarden
- Definitie: Voorwaarden in een vaststellingsovereenkomst zijn de specifieke afspraken en verplichtingen die partijen overeenkomen om het geschil te beëindigen of te regelen.
- Functie: Voorwaarden bepalen de rechten en plichten van de betrokken partijen na de overeenkomst. Ze zijn essentieel voor de uitvoering en handhaving van de overeenkomst.
- Voorbeeld: “De werkgever betaalt aan de werknemer een beëindigingsvergoeding van €10.000, te betalen binnen 30 dagen na ondertekening van deze overeenkomst.”
Het onderscheid tussen feiten en voorwaarden is cruciaal voor het opstellen van een duidelijke en afdwingbare vaststellingsovereenkomst. Feiten leggen de basis en context vast, terwijl voorwaarden de specifieke afspraken en verplichtingen tussen de partijen omschrijven.
